Vraag. Bij mijn 25-jarige dochter is onlangs de diagnose T1 gesteld. Ze woont niet meer thuis, hoe kan ik haar steunen zonder aanmatigend te zijn?

A. Bij mijn dochter Sunita werd op 22-jarige leeftijd de diagnose gesteld en ik wilde er ook zoveel mogelijk bij zijn om haar te steunen. Ze woonde destijds vrij zelfstandig, dus ik wilde ook niet aanmatigend zijn. Ik stond echter altijd voor haar klaar als ze belde of een bericht stuurde met een vraag of probleem. Als u haar in contact brengt met een goede endocrinoloog en diabeteseducator, zal dit de overgang helpen ondersteunen en vergemakkelijken. Het kan zijn dat uw dochter het ook leuk vindt dat u deze afspraken met haar bijwoont, wat haar zal helpen haar dagelijkse controle te ondersteunen. Ik zou ook aanraden om haar te laten beginnen met het bijhouden van haar meetwaarden, testtijden, koolhydraatinname en beweging in een logboek. Dit heeft Sunny echt geholpen te begrijpen hoe bepaald voedsel en bepaalde lichaamsbeweging haar bloedglucosewaarden beïnvloedden, en overuren gaf haar het vertrouwen om haar insulinedosis aan te passen. voor het voedsel dat ze at. Als u het zelf niet zeker weet, zijn er tal van hulpmiddelen beschikbaar die u beiden kunnen helpen, zoals Diabetes Australia of JDRF. Ik wens jou en je dochter het allerbeste.