Mijn pre-tienerdochter heeft type 1 en is niet blij met haar gezondheidsplan. We bezochten haar zorgverlener en kregen het advies om het nog een half jaar vol te houden. Kunt u mij adviseren?

Als het gaat om diabetesmanagement, ben ik er een groot voorstander van om mensen aan te moedigen zichzelf voor te lichten over alles wat met deze aandoening te maken heeft. Uw zorgverlener kan u vanaf het begin de juiste begeleiding, voorlichting en hulpmiddelen voor zelfmanagement bieden, die uiteindelijk zullen helpen de BGL's van uw dochter onder controle te houden en het risico op hoge BGL's en ernstige hypo's te verminderen. Niemand kent echter de diabetes van uw dochter zo goed als u of zij. Uiteindelijk zijn het advies en de kennis van uw zorgverlener van onschatbare waarde, maar dat betekent niet dat u niet kunt vragen naar een geschikt alternatief. Hoewel ze zeer goed op de hoogte zijn, kunnen ze niet altijd alles over uw dochter en uw levensstijl weten, dus wees nooit bang om iets te zeggen.

Diabetes is een levenslange aandoening. Het gaat om het maken van bepaalde veranderingen in het leven, de behandeling en het management. Daarom geeft het op de hoogte blijven en empoweren u de mogelijkheid om de ultieme rechter te zijn over wat werkt voor uw dochter en het hele gezin. Kwaliteitszorg is een teamprestatie. Door vragen te stellen en informatie te verstrekken aan uw zorgverlener kunt u de zorg voor uw dochter verbeteren, vertrouwen opbouwen en tot betere resultaten leiden. Hoewel we duidelijk professionele begeleiding moeten accepteren als we aan de verkeerde boom blaffen, kan het geen kwaad om nieuwe therapieën of technieken te verkennen die u en uw dochter aanspreken, bijvoorbeeld insulinepomptherapie of de optie van de DAFNE ( Dosisaanpassing voor normaal eten) programma.

Uw zorgverlener mag de interesse van u of uw dochter in een nieuwe therapie niet automatisch afwijzen als u voordelen ziet. Soms is het nodig om u af te vragen of u wel de service krijgt die u nodig heeft. Zijn zij op de hoogte van nieuwe ontwikkelingen, of geloven zij dat de beproefde weg altijd de beste is? Als ze deze ideeën afwijzen, vraag hen dan om u solide redenen te geven waarom. Als ze dat niet kunnen, is het passend om hen te vragen ernaar te kijken. Accepteer niet zomaar nee als een absoluut antwoord.

Vergeet niet dat er andere opties en meningen zijn en dat het de moeite waard is om de tijd te nemen om te onderzoeken en te luisteren. Het is prima om de zorgverlener van uw dochter beleefd uit te dagen, of zelfs het gevoel te hebben dat u een nieuwe specialist kunt zoeken als u niet gelooft dat uw dochter de ondersteuning of het up-to-date management krijgt dat ze nodig heeft.

In mijn huishouden, zoals je je kunt voorstellen, met vijf diabetici die allemaal verschillende behoeften hebben, betekent gezond en gelukkig blijven dat je de tijd investeert om uit te vinden wat het beste werkt voor elk individu, en de controle overneemt!

Elissa Renouf deelt vijf eenvoudige manieren om uw type 1-kind te helpen op het goede spoor te blijven.

1. Laat uw kind beslissingen nemen over zijn voedingskeuzes.
   Taarten, lolly's, frisdranken – ze mogen ze allemaal hebben (binnen redelijke grenzen), zolang ze er maar aan denken de benodigde insuline toe te voegen om dat voedsel te dekken. Ik vond het het beste om mijn zoons niet te veel te belasten als het om hun diabetes ging. Het was aan hen om te kiezen tussen extra insuline ter dekking van de traktatie, of het zoete voedsel achterwege laten.
2. Gebruik diabetes nooit als excuus.
   Mensen met Type 1 kunnen nog steeds sporten, verjaardagsfeestjes bijwonen en eten wat ze willen, net als iedereen – ze hebben alleen af en toe wat speciale aandacht nodig. Houd uw kind niet tegen van iets waarvan u denkt dat het het niet aankan, aangezien kinderen vaak een stuk slimmer zijn dan wij denken. Ik heb drie – bijna vier – tienerjongens, en sport speelt een grote rol in hun leven. Ze hebben allemaal een insulinepomp en beoefenen een scala aan sporten, zoals voetbal, rugby, tennis en cricket. Ik heb mijn kinderen geleerd om hun diabetes nooit als excuus voor wat dan ook te gebruiken. Ze zijn nu behoorlijk onafhankelijk en weten wanneer ze moeten testen en wanneer ze zichzelf extra insuline moeten geven.
3. Kom langs om te helpen waar je kunt.
   Voortdurend testen en injecteren kan eentonig zijn voor uw kind, waardoor hij of zij zich opgebrand of gefrustreerd kan voelen. U kunt helpen door eenvoudige klusjes voor ze te doen, zoals hun bloedglucosemeter zo instellen dat deze klaar is om te testen, of hun naalden klaarmaken. Het lijkt misschien niet zo veel voor jou, maar dit is een enorme hulp voor hen, waardoor ze zich gesteund voelen.
4. Luister naar advies dat nuttig voor u is.
   Mijn ervaring is dat onderwijzers en endocrinologen een schat aan tips en informatie hebben over het omgaan met diabetes, maar niet alles zal geschikt zijn voor uw kind. Als u bekend bent met de dagelijkse behoeften van uw kind, weet u welk advies relevant is.
5. Blijf positief als u uw kind helpt.
   Dit zal een blijvend effect hebben, niet alleen op uw kind, maar ook op uw gezin en de manier waarop zij de rest van hun leven naar diabetes kijken. De HbA1c-waarde van uw kind kan u het gevoel geven dat u wordt beoordeeld op hoe goed u als ouder de afgelopen drie maanden bent geweest. Ik weet dat dit voor mij ook het geval is. Het is echter belangrijk om te begrijpen dat, ondanks voortdurend testen en insulineaanpassingen, het vaak onmogelijk is om de concentratie van uw kind tussen de 4 en 8 mmol/l te houden, hoe hard u ook probeert.

Een boek dat mij heeft geholpen positief te blijven en de eerste jaren van de diabetesdiagnose door te komen, is The Power of Now, door Eckhart Tolle. Het heeft me geleerd de problemen van gisteren te vergeten, me geen zorgen te maken over morgen, en gewoon in het vandaag te leven. Vaak kun je de situaties waarmee je wordt geconfronteerd niet veranderen, maar de manier waarop je ermee omgaat, kan het verschil maken.