Mijn type 1-kind helpen zich 'normaal' te voelen op school
Bij mijn dochter is zojuist de diagnose type 1 gesteld. Hoewel ik er zeker van wil zijn dat haar toestand tijdens schooltijd onder controle wordt gehouden, wil ik niet dat zij zich anders voelt dan de andere kinderen. Hulp!
Het is heel moeilijk om je kinderen naar een wereld te sturen waarvan je weet dat ze afhankelijk zullen zijn van vreemden om hen te helpen met hun toestand om te gaan. Dat heb ik zelf ervaren – vooral in het eerste jaar na de diagnose van elk kind. Het is al lastig genoeg om erachter te komen wat je zou moeten doen, laat staan proberen iemand anders iets te leren!
Voor uw eigen gemoedsrust is het belangrijk dat u een open communicatielijn heeft met de leraren van uw dochter. Heb het vertrouwen om iets te zeggen en hen te vertellen hoe u wilt dat haar toestand wordt behandeld. Hier is een goed voorbeeld: mijn 15-jarige zoon, Charlie, ging onlangs naar een footy-kamp. Voordat hij vertrok, zorgde ik ervoor dat ik met een van de volwassenen sprak die de leiding hadden over de reis. Ik gaf ze instructies over wat ze moesten doen als hij een hypo had, en voegde er een behandelplan bij met alle belangrijke informatie en noodnummers. Op deze manier voorbereid zijn is de sleutel tot een meer ontspannen gevoel als ouder.
Als u wilt dat uw dochter het gevoel krijgt dat ze niet anders is dan de andere kinderen in haar klas, is dat wat lastiger. Het is een triest feit dat er zoveel stigma rust op kinderen met type 1. Ik hoor vaak dingen als: ‘Type 1 is een hele slechte vorm van diabetes’, en dat ‘het nemen van insuline een teken is dat kinderen hun leven niet goed onder controle kunnen houden’. conditie goed'. Omdat er veel onwetendheid is, vind ik dat de verantwoordelijkheid bij de ouders ligt om anderen op te voeden en ervoor te zorgen dat hun kind zich zo normaal mogelijk voelt.
Mijn dertienjarige zoon, Freddie, werd op school soms gepest omdat hij een insulinepomp had. De andere kinderen trokken aan de slang en maakten er grapjes over. Het is mijn taak als ouder om Fred in staat te stellen zich bewust te zijn van zijn toestand, en hem het vertrouwen te geven dat hij zich voldoende op zijn gemak voelt om diabetes en zijn insulinepomp uit te leggen aan de mensen om hem heen.
Als we onszelf onderwijzen, kunnen we onze kinderen beter onderwijzen en hopelijk, na verloop van tijd, de gemeenschap onderwijzen en de houding voorgoed veranderen.
LAAT EEN REACTIE ACHTER