Dit wordt de eerste kerst van mijn negenjarige zoon sinds de diagnose type 1. Ik ben er bang voor. Ik wil geen spelbreker zijn om hem op het goede spoor te houden. Hoe hou je het vol?

Kerstmis kan voor veel mensen met diabetes een traumatische tijd zijn. Waar je ook gaat, er is altijd zoveel feestelijk eten, met verleidingen als lollies en taarten vlak onder je neus. Nu de vier jongens allemaal insulinepompen gebruiken, is deze periode niet meer zo stressvol als vroeger. Kerstmis is voor ons bijna hetzelfde als het zou zijn als niemand diabetes had, afgezien van het testen van de BGL en het programmeren van de pompen.

Lollies en frisdranken zijn het favoriete voedsel voor kinderen op eerste kerstdag en de dagen daarvoor. We proberen onze kinderen nauwlettend in de gaten te houden om er zeker van te zijn dat ze niet te veel eten, maar we staan ze wel toe deze 'traktatie'-voedingsmiddelen met mate te eten, zolang ze de hoeveelheid koolhydraten in hun insulinepompen stoppen.

Zoals de meeste kinderen worden onze kinderen meestal heel vroeg in de ochtend wakker en zijn ze enorm opgewonden, wat betekent dat minstens één van onze jongens een hypo krijgt en een paar jellybeans nodig heeft. Onze dag begint over het algemeen met een vroeg ontbijt omdat iedereen wakker is, gevolgd door ochtendthee om er zeker van te zijn dat er geen hypo's meer zijn. Daarna een enorme kerstlunch voor onze uitgebreide familie – een koud menu of een traditionele warme maaltijd. We laten ze ook met mate eten 'trakteren' en moeten alle kerstmaaltijden plannen met glutenvrije opties voor Billy en Freddie, die naast diabetes ook coeliakie hebben. Voor iedereen die er nog in past: het avondeten bestaat meestal uit de restjes van de lunch. In tegenstelling tot mensen die injecties krijgen, die mogelijk moeten eten om hun insulineniveau in evenwicht te brengen, betekent het gebruik van een pomp dat Steve en de jongens alleen hoeven te eten als ze honger hebben. Hun niveaus zullen in orde zijn als de basale snelheid (het langzame straaltje insuline dat verhindert dat hun BGL stijgt) op hun pomp correct is.

Ik zou zeggen dat het enige probleem dat we met eten hebben, is wanneer de jongens vergeten hun pompen af te stellen en zichzelf een insulinebolus (een kortwerkende insulinestoot) geven voor een deel van het voedsel of de lolly's die ze hebben gegeten. Als u dit niet meteen doet, kan uw BGL zeer snel zeer hoog worden. Wanneer dit gebeurt, moeten we snel handelen om dit te corrigeren en wachten tot hun niveaus dalen. Dit is het punt waarop ik tussenbeide kom en ze stop met het eten van 'traktatie'-voedsel totdat ze me kunnen laten zien dat hun niveaus weer binnen het normale bereik zijn. Omdat de dag meestal zo vol spanning en rondrennen is, moeten we oppassen voor hypo's. Onze jongens zijn erg goed in het opmerken van de symptomen, dus ze komen er vrij snel overheen en ze hebben allemaal een fantastische dag met hun neven en nichten.